Een noodzaak voor verdere professionalisering van de verpleging en verzorging in de ouderenzorg

Het overbruggen van de kloof tussen wetenschap en praktijk is een blijvende uitdaging, zeker voor de verpleegkunde. Verschillende interventies zijn onderzocht en geïmplementeerd, toch is de brug nog niet volledig gelegd. Met het UZ Gent zoeken we dan ook graag naar nieuwe manieren om onze verpleegkundigen te informeren, warm te maken en te betrekken in de verpleegkunde van de toekomst.

In een tijd waarin het zorglandschap in Nederland in razend tempo verandert door o.a. vergrijzing, vergroening, innovatie en een toenemend tekort aan verpleegkundigen, evolueert ook het verpleegkundig beroep. Binnen deze complexiteit van de gezondheidszorg weerspiegelt zich een opvallende paradox: de drang naar controle en het noodzakelijke loslaten. Deze paradox wordt vooral zichtbaar binnen het maakbaarheidsideaal, waarbij we streven naar controle over ziekte en gezondheid. Binnen deze ontwikkeling is de rol van de verpleegkundige van onschatbare waarde. Terwijl de kwaliteit van leven van de patiënt centraal staat, balanceert de verpleegkundige tussen controle en overname, en het loslaten en omarmen van autonomie.

De attractiviteit van het verpleegkundige beroep staat al langer onder druk, en diverse strategieën worden vanuit de literatuur voorgesteld ter bevordering van de attractiviteit. Een van de voorgestelde ideeën in Vlaanderen is het implementeren van functiedifferentiatie via een opleidings-, functie- of zorgladder voor verpleegkundigen.