Overlevers van rectumkanker die geconfronteerd worden met het laag anterieure resectiesyndroom

INLEIDING

Wanneer patiënten de diagnose rectumkanker krijgen, gaan zij een lang en vaak multimodaal behandeltraject tegemoet dat zowel chemotherapie, radiotherapie als chirurgie kan omvatten¹. Het vermijden van een permanent stoma is, naast het overleven van kanker en het goed doorstaan van de operatie, een van de grootste wensen van patiënten². Zij gaan er automatisch vanuit dat het leven zonder permanent stoma een betere kwaliteit van leven zal bieden. Een Cochrane review van Pachler en Wille-Jørgensen (2012) beschrijft echter geen verschil³. Verbeterde chirurgische technieken en chemo- en radiotherapie vooraf, resulteren in meer sfinctersparende procedures en een betere overleving^4-6. Na sfinctersparende chirurgie worden patiënten echter frequent geconfronteerd met darmklachten, het laag anterieure resectiesyndroom (LARS)