De onderwijs-praktijkkloof verkleinen: gedrag van verpleegkundigen bij valpreventieve maatregelen beïnvloeden.

Samenvatting

ACHTERGROND: Het effect en de impact van continue professionele ontwikkeling in de verpleegkunde blijft onbekend. Dit zorgt voor een toegenomen interesse in het minimaliseren van de onderwijspraktijkkloof: een ‘transfer’ van kennis waarbij verpleegkundigen in staat zijn om nieuwe kennis toe te passen in de praktijk (om hun gedrag te veranderen). De noodzaak voor effectieve onderwijsactiviteiten is zeker nodig in de geriatrische zorg, aangezien oudere patiënten een verhoogd risico hebben op complicaties, zoals valincidenten. Het is belangrijk dat verpleegkundigen dit kunnen voorkomen. Het blijft echter onduidelijk welke interventies het gedrag van verpleegkundigen beïnvloeden. Het doel van deze studie is het identificeren van interventies om het gedrag van ziekenhuisverpleegkundigen te veranderen ten aanzien van het inzetten van valpreventieve maatregelen.
METHODE: In deze studie werd een mixed method design gebruikt. De Behavior Change Wheel (BCW) werd gebruikt om interventies en beleidsmaatregelen te identificeren om het gedrag van verpleegkundigen ten aanzien van valpreventie te veranderen. De acht stappen van de BCW werden gevolgd, waarin twee verschillende manieren van dataverzameling werden gebruikt: vijf focusgroepen en drie Delphi rondes. De focusgroepen werden gehouden met ziekenhuisverpleegkundigen (n=26). Experts in de Geriatrie (n=11), managers (n=13) en onderwijskundigen (n=13) werden geïncludeerd in de Delphi rondes. Alle data werden verzameld in tien Topklinische Ziekenhuizen in Nederland.
RESULTATEN: De experts in de Geriatrie waren van mening dat de interventies gericht op gedragsverandering bij verpleegkundigen ten aanzien van valpreventie, zich moesten richten op ‘nazorg’, ‘inschatten valrisico’ en ‘informeren’. Echter, volgens de verpleegkundigen moesten deze interventies zich richten op: ‘informeren’, ‘valpreventie’ en ‘multifactoriële valrisicobeoordeling’. Verpleegkundigen ervaren diverse belemmeringen ten aanzien van bekwaamheid, mogelijkheid en motivatie om valincidenten bij oudere patiënten te voorkomen. Gebaseerd op deze belemmeringen hebben onderwijskundigen drie interventies geïdentificeerd: ‘stimuleren’, ‘rolmodellen inzetten’ en ‘gelegenheid geven’. Managers selecteerden de volgende beleidsmaatregelen: ‘communicatie/marketing’, regelingen/voorschriften’ en ‘contextuele en sociale aanpassingen’.
CONCLUSIE: De resultaten van deze studie laten zien dat er een discrepantie is tussen de meningen van de verpleegkundigen, experts in de Geriatrie, managers en onderwijskundigen. Verdere inzichten in de rol en samenwerking van managers, onderwijskundigen en verpleegkundigen is belangrijk voor de ontwikkeling van onderwijskundige programma’s die veranderingen op de werkvloer versterken en daarmee goede verpleegkundige zorg bewerkstelligen.

Trefwoorden: valincidenten, ouderdom, gedrag, continue verpleegkundige ontwikkeling, continue verpleegkundig onderwijs, ziekenhuizen, verpleegkundigen, primaire preventie