INTRODUCTIE
Tijdens de COVID-19-pandemie hebben verpleegkundigen een doorslaggevende rol gespeeld in de organisatie van zorg. Hun werk en kennis is van onschatbare waarde gebleken bij het bepalen van de mogelijkheden voor flexibiliteit en het behouden van kwaliteit van zorg. Hoewel verpleegkundigen veel aandacht kregen in de media als ‘helden’ aan het bed, overheerste het publieke debat over overbelasting en vermoeidheid, waardoor de actieve en cruciale bijdrage van verpleegkundigen in de organisatie en het leveren van zorg onderbelicht bleef.
Tijdens de onzekere beginperiode van de pandemie maakten verpleegkundigen gebruik van hun kennis van de lokale zorg, creativiteit en aangeleerd en kennisintensief improvisatievermogen (iets wat Davina Allen1 in het Engels heeft aangeduid als translational mobilisation) om de zorg op te tuigen en draaiende te